Μύθοι για το μέγεθος του....

Ποιος είναι ο γενικός μέσος όρος; Πόσο ‘βαριά’ είναι του τσολιά; Πόσο μετράει το μέγεθος; Το ΜΕΝ 24 καταρρίπτει τους μύθους για το μέγεθος του ‘ανδρισμού’!

Σε τέτοιες στιγμές δε γελάς. Καθόλου! Στιγμές όπως όταν μπαίνεις ΜΕΝ 24 για να διαβάσεις τα "24 μυστικά της γυνής" και η Δερβεντλή σου καταργεί το εγώ σε τριανταεννιά μόλις λέξεις: «Το μέγεθος έχει σημασία. Όχι κατά την πράξη αλλά στην όραση και στην αφή. Όπως και να έχει πιο πολύ μας ‘φτιάχνει’ περισσότερο ένα μεγάλο μέγεθος παρά ένα μικρότερο. Απλά αν είστε καλός στην πράξη παίρνετε extra bonus.» Και τι να το κάνεις το bonus όταν δεν παίρνεις καν βασικό μισθό;

Το ήξερες όμως! Ήταν έργο που είχες ξαναδείς!

Σκηνή 1η: Ήταν το απόγευμα που είπες να κάτσεις μαζί της και να δεις Sex and The City: «You dated Mr. Big. I'm dating Mr. too Big» είπε η Samantha και συ σαν μ#$%%ς την κοίταξες, με ένα ελαφρύ μειδίαμα, προσπαθώντας να επιβεβαιώσεις τους πόντους που μόλις κέρδισες. No points! No Bonus! Δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Οι μύες του αυχένα της σου έκαναν το χατίρι και έγνεψε με συγκατάβαση. Αλλά οι μύες του προσώπου δεν υπάκουσαν. Δεν μπόρεσαν να κρύψουν την απογοήτευση της!

Άναψες αμέσως τσιγάρο! Στο μυαλό σου ήρθαν κι άλλες! Ούτε μία ούτε δύο! Σκηνές από θρίλερ. Σαν το Memento, χωρίς χρονολογική σειρά.

Σκηνή 2η: Όπως όταν γράφτηκες γυμναστήριο και από τον πρώτο μήνα διαπίστωσες ότι υπάρχουν δύο φυλές ασχέτως του πόσα κιλά βάζουν στον πάγκο. Αυτοί που διέσχιζαν το διάδρομο από τα αποδυτήρια στο ντους με το κεφάλι ψηλά -στην κυριολεξία- χωρίς πετσέτα και άλλοι όπως εσύ που κρατούσαν το κεφάλι ψηλά απλώς για να δουν αν έρχεται κάνεις. Και αποφάσισες τότε πως το γυμναστήριο δε σου προσφέρει τίποτα και πήρες πολυμηχάνημα για το σπίτι.

Σκηνή 3η: Όταν άρχισες να παίρνεις σβάρνα τις “Μαλαπέρδα beach”! Ήταν η εποχή των αναζητήσεων. «Εγώ είμαι γυμνιστής», σκέφτηκες την πρώτη φορά αλλά το υποσυνείδητο σου είχε άλλη γνώμη. Περισσότερο χρόνο πέρασες κοιτώντας «κάτω» να δεις σε τι κατάσταση 'βρίσκεσαι' και λιγότερο στο υπερπέραν για να χαλαρώσεις. «Μες τους μεσήλικες γερμανούς», είπες στον εαυτό σου τη δεύτερη φορά, «θα στεφτώ πρωταθλητής»!

Αμ δε! Γιατί τότε πετάχτηκε μπροστά σου ο Sebastian… Okumala –τον έφερε ο Nowitzki αλλά δεν έκανε καριέρα- που αν και με γερμανικό διαβατήριο είχε δύο σημαντικές διαφορές από τους συμπατριώτες του. Η πιο ασήμαντη ήταν το χρώμα και τότε αποφάσισες ότι σου ταιριάζουν καλύτερα τα trendy Beach Bars. Μαγιό sunga και κοκτέιλ στο χέρι.

Σκηνή 4η: Όταν έπαιζες squash με τον κολλητό σου! Από μικρά παιδιά, οι μάχες ήταν δίχως αύριο, αλλά μόνο για σένα. Ακόμα και όταν σκούπιζες το πάτωμα με τη μούρη του, ακόμα και όταν δεν έπαιρνε game, αυτός ήταν που είχε τον αέρα του πρωταθλητή. Σου έδινε το χέρι με μεγαλοψυχία. Σχεδόν υποτιμητικά! Γιατί με μαθηματική βεβαιότητα, σαν από φυσική νομοτέλεια, όσα game και αν έπαιρνες αυτός πάντα είχε τους περισσότερους πόντους. «Που το βρίσκει το αίμα ο π#$%ς μετά από τόσο squash;» ήταν μια ερώτηση χωρίς νόημα. Αυτός ήταν, είναι και θα είναι ο ‘πρωταθλητής’.

Δεν έκλαψες, αλλά δεν ήσουν και πολύ μακριά. Τα έβαλες επί δικαίων και αδίκων. Βλαστήμησες την τύχη σου, τα γονίδια, το θεό, τη φύση. Όποιον τέλος πάντων μπορεί να ευθύνεται για το ότι δεν είσαι γεννημένος για τα «μεγάλα». Και όταν είδες ότι με αυτολύπηση δε βγαίνει άκρη, ρώτησες την επιστήμη: «Είμαι όντως μικρός; Ποιός είναι ο μέσος όρος; Τι στο καλό έχει δει αυτή η Ρομίνα και τα λέει αυτά;» «Όντως η γυναίκες προτιμούν θέλουν ‘με(ρ)γαλεία’;» «Όντως οι μαύροι είναι πιο προικισμένοι;».

Δεν ήταν εύκολο αλλά έμαθες πράγματα:

1. Ότι άλλες μετρήσεις δίνουν μέσο όρο τα 13 εκατοστά, άλλες τα 13,6, άλλες τα 15, άλλες τα 16.
2. Ότι η μάνα Αφρική δεν είναι πιο γενναιόδωρη. Τα 17+ εκατοστά με τα οποία προικίζει τα τέκνα της δεν είναι στατιστικώς πιο σημαντικά από τα 15 που δίνει η τσιγκούνα η Ευρώπη. Εξαρτάται από το δείγμα, τον τρόπο μέτρησης και άλλες παραμέτρους!

«Τι στον π@#$ο» σκέφτηκες. «Ούτε σε ένα τόσο απλό πράγμα δεν μπορείς να πάρεις μια ξεκάθαρη απάντηση.» Αγχώθηκες κιόλας γιατί τα 15 και κάτι, αν και διόλου πολλά, σίγουρα δε σε έφερναν σε θέση ισχύος.

«Κάτσε να δω τι κάνει η δική μου ράτσα» είπες και έψαξες να μάθεις περισσότερα:

3. 12,9 η Ελλαδάρα σου, 13,5 η Ισπανία που σε ‘ταπείνωσε’ δύο φορές στο μπάσκετ, 14,5 ο ξενέρωτος ο γερμαναράς, 15 ο ‘una racca una facca’ -στο πρόσωπο μόνο- γείτονας σου... Και πρωταθλητής Ευρώπης η Γαλλία με 16.

«Όχι ρε γαμώτο, ούτε σε αυτή την κατηγορία δεν είμαστε Ευρωπαίοι» ήταν η πρώτη σου αντίδραση. «Και περισσότερα λεφτά βγάζουν και την έχουν και πιο βαριά. Τόσα Euro σηκώσαμε στη μάπα τους. Γιατί; Και τα ‘καμάρια’ που παρέλασαν προχθές στη επέτειο. Μικρομεσαίοι και αυτοί; Καλά λέει ο Αλαβάνος, ‘πολύ κακό για το τίποτα’.»

Αλλά μετά αντέδρασες έξυπνα. Σαν γνήσιος έλληνας: «Και γιατί να σκάσω. Δεν παν να γ#$%%#ν. Σε κάθε περίπτωση είμαι στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, ίσως και παραπάνω. Βασιλιάς στο χωριό.» Αυτή ήταν η δική σου παλιγγενεσία. Τόσες ήττες. Τόσες ατιμώσεις. Μια ζωή στη ανυποληψία. Τέλος!

Τέλος; Όχι ακόμα! Ιδού και οι τίτλοι τέλους:

4. Το μήκος σε κατάσταση χαλάρωσης δεν έχει σχέση με το μήκος της στύσης. Τα μικρού μήκους χαλαρά κερδίζουν πάνω από 100% σε μήκος όταν σκληρύνουν τη στάση τους ενώ τα μεγάλου μήκους χαλαρά είναι απάτη. Με 75% κέρδος έρχονται περίπου στα ίδια.

Μόνο που δεν άρχισες να χορεύεις κλακέτες μπροστά από τον υπολογιστή σου. Μπήκες online στο πρώτο γυμναστήριο που βρήκες με ένα google search και έκανες ετήσια συνδρομή. «Τώρα μπορώ και εγώ. Θα τους δείξω τους παλιόκ$%#%ς. Μόνο μην πουν τίποτα. Μην τυχόν στραβοκοιτάξουν στα αποδυτήρια...»

-Θα κρατάω ψηλά το ''άρθρο'' του ΜΕΝ 24 και θα τους το τρίβω στη μούρη!